Πολλά λάθη μπορούν να συμβούν κατά την χρήση του λιπάσματος. Ένα βασικό λάθος είναι η δυσαναλογία, η οποία προκύπτει από την μονόπλευρη προσθήκη μεγάλων ποσοτήτων συγκεκριμένων ιόντων (αλάτων). Τα κολλοειδή (ρυθμιστικό διάλυμα) αντισταθμίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτό το σφάλμα συλλαμβάνοντας πολλά από αυτά τα ιόντα. Αυτά, συνεπώς εξαφανίζονται από την υγρασία του εδάφους, ώστε να προστατεύεται από τις υψηλές ποσότητες αλάτων. Οι υψηλές ποσότητες αλάτων θα είχαν δυσμενείς επιπτώσεις στα κυτταρικά υγρά των ριζικών τριχιδίων. Το νερό θα μπορούσε να ανασυρθεί από το κυτταρικό υγρό λόγω υψηλότερης συγκέντρωσης ιόντων εκτός κυττάρου (οσμωτική εξισορρόπηση). Αυτό θα συνέχιζε μέχρι να επέλθει ισορροπία αλάτων εντός και εκτός κυττάρου. Αυτή η έξοδος νερού καλλείται επίσης και ''κάψιμο του φυτού ή του φύλλου''.
Τα φθηνότερα λιπάσματα περιέχουν πολλά άλατα που είναι πάντα μερική τροφή για τα φυτά. Αυτά τα άλατα, που είναι γνωστά και ως ''παράγοντες διόγκωσης'', μπορούν να προκαλέσουν πρόωρο κάψιμο στα φυτά γιατί συσσωρεύουν όλο και περισσότερα στο μέσο. Τότε, συνήθως αυτό το μέσο δεν είναι πλέον κατάλληλο για επόμενη χρήση και πρέπει συνήθως να ανανεωθεί μετά από μία χρήση. Εκτός της μικρότερης συγκομιδής, τα φθηνά λιπάσματα επιπλέον απαιτούν πολύ περισσότερη δουλειά και κοστίζουν πολλά περισσότερα χρήματα λόγω της ανανέωσης του μέσου.
